Σε ένα πανέμορφο νησί,
καταπράσινο με τον ήλιο να κάνει τις βόλτες του καθόλη την διάρκεια του χρόνου,
ζει ένας μοναχικός άνθρωπος βραβευμένος για τις τέχνες του.
Οι τέχνες γι’ αυτόν ήταν η τροφή
του. Η ποίηση, η φιλοσοφία, η λογοτεχνία, η ζωγραφική, η γλυπτική και άλλες
μορφές καλλιτεχνίας τον είχαν δοξάσει και συνεχίζουν να τον επιβραβεύουν για
αυτές, όλοι οι συγγενείς του, η κοινωνία και όλη η ανθρωπότητα. Όλα αυτά τα
οποία δημιουργήσει και πρόσφερε στην τέχνη, έμειναν και μένουν να διδάσκουν και
να ενδυναμώνουν την ύπαρξη και την εξέλιξη του ανθρώπου.
Το νησί στο οποίο ζούσε, με τις
πανέμορφες παραλίες, τα γραφικά σοκάκια, τα αξιέπαινα αξιοθέατα τα όποια
δημιούργησε σε αυτό ο καλλιτέχνης το έφερναν στην πρώτη θέση των προορισμών
παγκοσμίως.
Η εσωστρέφεια και η απαξίωση για
τους υπόλοιπους προορισμούς έφτασε τον ίδιο τον δημιουργό, στο σημείο, να απαξιώνει
όλα αυτά τα οποία έδωσε στην ανθρωπότητα, να συμπεριφέρεται στο νησί αυτό σαν
ένα μέρος μόνο γι’ αυτόν και να ζει σ’ αυτό χωρίς την παιδεία που είχε και να
προσπαθεί να αφαιρέσει την αίγλη και την απέραντη ομορφιά που της χάρισε η φύση
και αυτός.
Η τέχνη ήταν και είναι η
διανοητική τροφή ενός ανθρώπου. Δυστυχώς ο καλλιτέχνης για να μπορέσει να
επιβιώσει στην καπιταλιστική αγορά στηρίχθηκε και στηρίζεται στους συγγενείς
του. Ποτέ δεν τον ένοιαξε η παραγωγή και η βιομηχανία. Όσο και αν τον πίεσαν οι
δικοί του, όσο και αν του έδωσαν ώθηση να ασχοληθεί με τους τομείς παραγωγικότητας,
αυτός δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει. Το μυαλό του ήταν απορροφημένο στην τέχνη και
τον πολιτισμό. Έφτασε στο σημείο όταν είδε τους συγγενείς του να του συμπεριφέρονται
σαν να ήταν άρρωστός, να αρχίσει να ασχολείται με όλα αυτά που θα του έφερναν
τροφή στο σπίτι του.
Ποτέ δεν έπαψε να αγναντεύει και
να φιλοσοφεί, ποτέ δεν έπαψε να καινοτομεί και να διαχέει σκέψεις του στην
ανθρωπότητα. Οι συγγενείς του παράλληλα άρχισαν να αγνοούν όλα αυτά που τους
είχε προσφέρει σ’ αυτούς και στην ανθρωπότητα, ξέχασαν πως το σπίτι τους ήταν
΄΄στολισμένο΄΄ με δικά του καλλιτεχνικά επιτεύγματα, που όποιος επισκέπτης κι
αν περνούσε γοητευόταν από το δέος και την αίγλη των επιτευγμάτων.
Κάθε άνθρωπος στην σημερινή εποχή
της εξειδίκευσης θα πρέπει να ασχολείται και να προσφέρει στο σύνολο, πράγματα
στα οποία ειδικεύεται και τον ευχαριστούν. Η ευχαρίστηση σ’ έναν άνθρωπο μέσα
από τις ασχολίες του, μόνο θετικά πράγματα έχει να προσφέρει στην κοινωνία μας.
Το άσχημο όμως και ενώ ο
καλλιτέχνης είχε όλα τα διαπιστευτήρια από το παρελθόν του, οι συγγενείς
καλοβλέποντας την νήσο, αυτήν την από ήλιο βαπτισμένη γη, έβαλαν στόχο την
διεκδίκηση της. Άρχισαν να γίνονται φορτικοί, του επισήμαιναν πως όλο αυτό το
διάστημα που αυτός δεν παράγει και έχει μπλοκαριστεί η έμπνευσή του για την
τέχνη, αυτοί είναι διατεθειμένοι να ξεχάσουν όλο εκείνο το διάστημα, που τους κορόιδευε
και σπαταλούσε τα εμβάσματα που του έστελναν για να συντηρηθεί και να βρει
τρόπους επιβίωσης. Θα έπαυαν να αξιώνουν χρήματα για τα οποία ο καλλιτέχνης
τους τα είχε αντίστοιχα προσφέρει σε τέχνη, ιατρική, φιλοσοφία και ποίηση. Οι
συγγενείς μείωσαν τον βαθμό μνήμης τους στο 0 και άρχισαν να γίνονται απαιτητικοί,
αγνοώντας όλα αυτά τα στοιχεία πολιτισμού που ο συγγενής τους, τους είχε
προσφέρει ολόχερα και χωρίς αντάλλαγμα. Η ζήλεια και ο φθόνος τους άρχισε να
σκεπάζει τον ουρανό τους, όλα όσα τους είχε χαρίσει τους έκαναν να τον μισούν.
Η γη στην οποία ζούσε, η γη που έμοιαζε σαν την κολυμπήθρα του Κυρίου, με τη
θάλασσα να την περιβάλλει, τον ήλιο να σουλατσάρει από πάνω της, τους έκανε να
τον φθονούν και να προσπαθούν να τον καταστρέψουν, θυσιάζοντας την μνήμη τους,
όλες εκείνες τις πολιτιστικές τεχνοτροπίες που είχαν πάρει από αυτόν, στο βωμό
του χρήματος.
Κανένας όμως, όσα προσόντα κι αν
κερδίσει στην σημερινή κοινωνία δεν μπορεί να παραταχθεί απέναντι στη φύση. Κάθε
άνθρωπος που έρχεται στον πλανήτη μας, έχει ένα σκοπό και ζει με αυτόν, η φύση
του χαρίζει όλα εκείνα τα εχέγγυα για να δημιουργήσει και να εξελιχθεί.
Από τον άνθρωπο που τον προίκισε
η φύση να προσφέρει φαιά ουσία στο σύνολο, δεν θα πρέπει να τον αποτρέπουμε από
αυτό και να τον προτρέπουμε να βιομηχανοποιήσει την καθημερινότητά του. Θα πρέπει
όλοι αυτοί οι συγγενείς του που εξελίχθηκαν χάρις αυτού, μορφώθηκαν και δημιούργησαν
έχοντας σαν βάση όλα εκείνα που πρώτος αυτός έδωσε απλόχερα στο σύνολο, να τον
στηρίζουν και να τον παροτρύνουν. Όπως το κάθε Υπ. Πολιτισμού, όπως το κάθε Υπ.
Παιδείας στηρίζει και ενισχύει δράσεις πολιτιστικών και πολιτισμικών ομάδων,
έτσι και στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να δοθεί η απαράμηλη έμφαση στην στήριξη
του Καλλιτέχνη.
Ο αιώνας, που προ είπαμε, ο
αιώνας της εξειδίκευσης δεν ήρθε τώρα, να μας το συνειδητοποιήσει. Η
εξειδίκευση και η χάρη της φύσης λειτουργούσε και λειτουργεί με γνώμονα την
διαφορετικότητας. .
Δεν μπορεί λοιπόν στον κλασικό
αθλητισμό ένας μικρού αναστήματος να πρωταγωνιστήσει στο άλμα εις ύψος, όπως κι
ένας υπέρβαρος να τερματίσει και να σπάσει το παγκόσμιο ρεκόρ των 100 μέτρων,
φύση αδύνατον. Έτσι και οι άνθρωποι που είναι αγκαλιασμένοι από τα χιόνια του
χειμώνα και είναι αφιερωμένοι από την φύση και την κοινωνία στην βιομηχανία και
την παραγωγικότητα να πρωτοστατήσουν στο σπίτι των ιδεών, των ελευθεριών και των
ποικιλόμορφων τεχνών.
Όταν λοιπόν η τέχνη γίνεται
αντικείμενο εμπορευματοποίησης και διαχείρισης του πλούτου, η τέχνη παύει να
έχει την αίγλη που της αρμόζει, χάνει τα κεντρικά χαρακτηριστικά και στοιχεία
της και από αντικείμενο πολιτισμού, μεταμορφώνεται σε υποκείμενο της υλικής
ευχαρίστησης του συνόλου. Καλώς και όταν η τέχνη και ο χώρος δημιουργίας της
καταλαμβάνεται και καταπατάται από ανθρώπους που έχουν ως επίκεντρο της ζωής
τους τα υλικά ΄΄υποφαινομενικά΄΄ αντικείμενα αυτής, τότε δυστυχώς ο άνθρωπος
υποσκελίζεται πολιτιστικά και πολιτισμικά. Καλλιτέχνης γεννιέσαι δεν γίνεσαι, η
κλίση του ανθρώπου προς τον πολιτισμό και τον χώρο των τεχνών καθορίζεται από
την ίδια τη φύση και όχι από τον ίδιο, ζώντας σε ένα περιβάλλον πολιτισμικής
καλλιτεχνίας.
Ο σεβασμός στον καλλιτέχνη και
ειδικότερα στον διανοούμενο και το περιβάλλον του, μόνο θετικά για την εξέλιξη
των υπόλοιπων μπορεί να δώσει. Η διαφορετικότητα ανάμεσα στον Μ. Αλέξανδρο και
τον Χίτλερ και τους υπόλοιπους χαρακτήρες ήταν ο σεβασμός στα ήθη και έθιμα των
λαών και η διαδήλωση των δικών του εθίμων στους νέους πολιτισμούς.
